Af en toe gebeurt het dat een asteroïde een ster bedekt. Alleen een waarnemer die zich in de schaduw van de asteroïde bevindt, zal de bedekking zien. Het bedekkingsgebied is even breed als de asteroïde zelf, typisch enkele tientallen kilometers.
Hier zien we een simulatie van een bedekking die vanuit België te zien is. In werkelijkheid bevindt de asteroïde zich natuurlijk veel verder dan hier getoond wordt. Maar tot nu toe bedroegen de onzekerheden in de positie van de asteroïden en dus ook in het bedekkingspad gemakkelijk enkele honderden kilometers. En een bedekking die voorspeld was voor België, was in werkelijkheid misschien in Rome te zien. Vele waarnemers stelden hun telescoop op, maar zagen geen bedekking. Maar met de waarnemingen van Gaia hebben we nu nauwkeurige banen van 150 duizend asteroïden, en kan de positie tot op enkele kilometer nauwkeurig bepaald worden. Zodat we met vrij grote zekerheid kunnen bepalen waar een bedekking te zien zal zijn. Zo kunnen de waarnemers van sterbedekkingen veel efficiënter hun waarnemingen plannen.
Als voldoende waarnemers het tijdstip van verdwijnen en wederverschijnen van de ster noteren, kan het silhouet van de asteroïde gereconstrueerd worden, zoals we hier op de figuur zien. Dit helpt ons de fysische eigenschappen van de asteroïden beter te kennen.
Ken uw vijand. Als ooit een asteroïde gevonden wordt op een ramkoers naar de aarde, zullen we zo beter in staat zijn om een strategie te bepalen om het gevaar af te wenden.